Blog

Wielbłądy od tysięcy lat żyją w bliskości człowieka. Fizjologicznie są przystosowane do życia w warunkach suchego i gorącego klimatu. Ich futro jest ciemnobrązowe lub beżowe. Ich znakiem rozpoznawczym są jeden lub dwa garby, w zależności od gatunku. Bo wyróżnia się wielbłądy jednogarbne, czyli dromadery i dwugarbne, czyli baktriany. Oba gatunki należą do zwierząt hodowlanych i występują na całym świecie. We wnętrzu garbów gromadzony jest tłuszcz. Ów garb ochrania organizm zwierzęcia przed przegrzaniem. Wielbłądy, spalając zawarty w garbach tłuszcz, uzyskują energię i wodę metaboliczną, niezbędną do życia. Wielbłądy należą do zwierząt roślinożernych, a ich podniebienie nie należy do wybrednych. Jedzą głównie rośliny suche, kwaśne i słone. Dość szybko trawią przeżuty pokarm. Wielbłądy są przystosowane do przeżycia w surowych pustynnych warunkach. Ciepłota ich ciał dostosowuje się do temperatury powietrza. Wielbłądy posiadają grube i kudłate futro. Pełni ono funkcję ochrony przed spadkiem temperatury. Ciało wielbłądów osiąga długość nawet do 3 metrów, a ich szyja jest długa i wygięta. Populacja tych zwierzaków szacowana jest na około 29 milionów osobników.

Zwierzęta od zawsze trwały przy człowieku. Od zawsze towarzyszą człowiekowi. To stały element naszego świata. Bezinteresownie idą przez życie z człowiekiem i obok człowieka. To przyjaciele na dobre i złe. I choć potwierdzi to każdy kto zwierzę posiada, to wiadomo też, że pełnią one inną, równie ważna rolę – są świetnymi terapeutami. I często niosą pomoc tam, gdzie ludzkie możliwości już nie sięgają.

Terapia z udziałem zwierząt, czyli tak zwana zooterapia lub animaloterapia, jako podstawowa lub pomocnicza forma leczenia znajduje miejsce we współczesnym lecznictwie od lat 60. XX wieku. Już wtedy pojawiły się pierwsze badania mówiące o oddziaływaniu zwierząt na zdrowie. A to przyczyniło się do wykorzystywania ich do celów terapeutycznych, czy rehabilitacyjnych. To naturalny sposób leczenia poprzez kontakt ze zwierzętami. Zwierzę wykonuje określone zadania, które mają na celu poprawienie zdrowia pacjenta. Najważniejszy w terapii jest dotyk, który dostosowuje się do poziomu wrażliwości pacjenta na bodźce zewnętrzne. Zwierzę to swego rodzaju terapeuta, a terapia prowadzona jest poprzez głaskanie, przytulanie, czy dotykanie. Takie leczenie pozwala znacząco obniżyć poziom stresu u osoby chorej, odpręża i przynosi lepsze samopoczucie. Zooterapia jest również bardzo pomocna przy rehabilitacji. Wykorzystywana jest też często przy pracy z dziećmi, jednak tego typu leczenie wykorzystuje się również przy leczeniu osób z niepełnosprawnościami fizycznymi, jak i intelektualnymi, u osób z autyzmem, zespołem Aspergera, zespołem Downa, zaburzeniami zachowania, chorobami psychicznymi, a nawet depresją. Terapia jest wykorzystywana również do pracy z osobami niewidomymi i niesłyszącymi. Pozytywny wpływ na też na osoby starsze zmagające się z chorobą Alzheimera, osoby sparaliżowane, z niedowładem kończyn, czy cierpiące na stwardnienie rozsiane.

W kanonie zwierząt najdłużej zaangażowanych w terapię z człowiekiem znajdują się konie (hipoterapia), psy (dogoterapia), koty (felinoterapia) i delfiny (delfinoterapia). I tak hipoterapia wykorzystywana jest w jako pomoc u osób cierpiących na stwardnienie rozsiane, czy porażenie dziecięce. Terapia z udziałem koni wpływa pozytywnie na proces rehabilitacji, poprawia równowagę i koordynację oraz zmniejsza stres. Wykorzystuje się ją głównie w celu leczenia zaburzeń motorycznych. Natomiast dogoterapia sprawdza się u osób, które potrzebują motywacji. Terapię prowadzi się przy pomocy specjalnie wyszkolonych psów. Poprzez tę metodę terapii leczone są przede wszystkim zaburzenia w sferze społecznej, psychicznej, fizycznej oraz intelektualnej. Felinoterapia to terapia, która równie pozytywnie wpływa na stan zdrowia. W przypadku tej metody szczególnie skuteczne jest leczenie różnorodnych zaburzeń psychicznych, choć kontakt z kotami często pomaga także osobom chorym na zespół Downa bądź autyzm. Dźwięki wydawane przez koty jak mruczenie dodatkowo uspokajają, relaksują. Aktywności wykonywane podczas takiej terapii poprawiają sprawność stawów i zmniejszają bóle związane z reumatyzmem. Delfinoterapia to leczenie, które prowadzone jest w wodzie pod bacznym okiem fizjoterapeutów. Pacjent wykonuje szereg ćwiczeń, które prowadzone w formie zabawy znacznie poprawiają samopoczucie. Delfinoterapia sprawdza się głównie jako terapia uzupełniająca dla dzieci z autyzmem. Stosuje się ją także przy wszelkich zaburzeniach układu nerwowego. Kontakt z wieloma innymi gatunkami zwierząt również pozytywnie wpływają na stan psychiczny i fizyczny pacjenta. Coraz częściej do terapii ze zwierzętami wykorzystuje się króliki, alpaki, czy też zwierzęta gospodarcze.

Korzyści, jakie niesie ze sobą stosowanie zooterapii jest bardzo dużo. Bo bezpośredni kontakt ze zwierzęciem przyczynia się do uwalniania endorfin, potocznie nazywanych „hormonami szczęścia”, które wykazują właściwości przeciwbólowe. Taka terapia wpływa pozytywnie zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne. Zwierzę wykazuje cechy, które w kontakcie z człowiekiem mogą zdziałać cuda. Bo objawy choroby mogą stać się łagodniejsze, a często nawet całkowicie ustąpić. Zarówno dorośli, jak i dzieci poddane zooterapii, dzięki temu zwiększają poczucie własnej wartości, bo zwierzęta nie oceniają, tylko akceptują człowieka takim jakim jest. Rozwijają empatię, zdolności motoryczne i postrzeganie. Dodatkową korzyścią jest też zwiększenie motywacji, a zmniejszenie stresu, poprawa pamięci oraz relacji społecznych. Przyczynia się również do obniżenia ciśnienia krwi, zapobiega powstawaniu chorób sercowo-naczyniowych oraz przyspiesza powrót do zdrowia. Dzieci, które od najmłodszych lat mają kontakt ze zwierzętami, są mniej narażone na dolegliwości alergii, czy astmy.

Zooterapia to naturalna metoda leczenia poprzez dobroczynny dla człowieka kontakt ze zwierzętami. Jest ona coraz bardziej rozwijana zarówno w Polsce, jak i na świecie. Fundacja Benek przyczynia się do jej rozwoju i organizuje w szkołach oraz przedszkolach spotkania dzieci ze zwierzętami. Nabiera to wyjątkowego znaczenia, bo wieloaspektowe korzyści z tego typu terapii, mają pozytywny wpływ na rozwój dziecka. A relacji dziecko – zwierzę towarzyszą pozytywne emocje. Uśmiech na twarzy dziecka, radość zwierzaka, a przy tym korzystny wpływ tej relacji jest nieocenionym lekarstwem.